In de serie ‘De gezichten achter de knokploeg Westland’ passeren voornamelijk onbekende leden van het (gewapend) verzet uit de regio de revue. Dit keer gaat de aandacht uit naar de vele koeriersters die actief waren in het (gewapend) verzet.
Vanaf het najaar ’44 fungeerden de vrouwen in het verzet gelijk cement dat ervoor zorgt dat een stenen gebouw niet instort. Misschien lijkt een dergelijke vergelijking wat overdreven. Toch, zonder de koeriersters zou het werk van het verzet (deels) zijn ingestort. Niet alleen omdat de Nederlandse samenleving grotendeels manloos was gemaakt door de Duitsers. Ook omdat het risico te groot was om als (jonge) man opgepakt te worden, ook wanneer je in het bezit was van de benodigde papieren met een scala aan handtekeningen en bijbehorende stempels.
Deze groep vrouwen bestond niet alleen uit de jongedames ‘Bobby’, ‘Jonny’, ‘Trina’ en ‘Marja’; de meest bekende koeriersters in de regio en actief voor de knokploeg Westland, de groep Westland/Rotterdam en de Landelijke Knokploeg. Zij, en met hen vele andere onbekende vrouwen, zorgden ervoor dat het verzet kon blijven functioneren. Zij vervoerden niet alleen illegale lectuur, wapens en ander materiaal van A naar B. Integendeel, zij leverden een belangrijke bijdrage aan de onderlinge communicatie tussen de verzets-groepen in de regio en omstreken.
Ter illustratie, vanaf de zomer van ’44 fungeerde ‘Jan 33′ als contactpersoon en intermediair tussen onder meer de knokploegen Delft, Westland, Rotterdam en omstreken. Echter, na zijn arrestatie en de voort-durende razzia’s door de bezettingsmacht namen meerdere koeriersters dit soort taken en verantwoorde-lijkheden op zich. In dit geval nam bijvoorbeeld ‘Hilde’ uit Delft deze taak op zich. Behalve ‘Hilde’ waren er nog meer vrouwen die ervoor zorgden dat de ‘kopstukken’ van het (gewapend) verzet op de hoogte bleven van allerlei gebeurtenissen, situaties en noodgevallen. Dit gold niet alleen voor het Westland en omstreken ten behoeve van ‘Oom Piet’, ‘Paul’, ‘Wim1’ en ‘Peter Noord’, maar voor het gehele bezette gebied boven de grote rivieren.
Een ander punt dat ik in dit artikel toch even kort aan stip, is dat sommige van deze (jonge) vrouwen niet alleen maar hard stampten op de pedalen van hun fiets. Meerdere van hen waren ook op een ander terrein actief: het gewapend verzet. Ofwel, meerdere vrouwen deden actief mee aan het plegen van overvallen, het helpen bij de vele nachtelijke droppings op het platteland ergens in Zuid-Holland of daarbuiten of was ze betrokken bij het plegen van een liquidatie. Meer hierover kunt u lezen in het boek Gezichten achter het verzet. De presentatie van dit boek vindt plaats op woensdagmiddag 7 mei.
